Wystawa prezentuje cykl ośmiu obrazów wystawionych przez Tadeusza Kantora po raz pierwszy w Galerii Foksal w 1973 roku. Niezagruntowane blejtramy, na których artysta umieścił różne przedmioty jako element „realności gotowej” w dążeniu do przekroczenia konwencjonalnych granic sztuki i poszukiwaniu tego, co „niemożliwe”.

Autor sformułował odrębną wersję sztuki, sytuując się znowu na pograniczu utartego już schematu. Ale dzięki temu utrzymał ścisły związek z myśleniem obrazowym. Spychając przedmiot, anektując iluzję – wkroczył „ponownie” na teren sztuki, mówiąc o jej „przedmiotowych” granicach. Tym samym podjął fascynującą próbę wizualizacji nieważnych już „przedmiotów” artystycznych, tego, co dla wielu straciło już wizualny aspekt. Być może przekroczył tym znamienne ograniczenie konceptualizmu.